[Anonim]

Değerli Kardeşim,

Tanrı, yüceliğinin gözükmesi ve övülmesi için İbrahim’i seçti ve O’nun soyu aracılığı ile kendine bir halk oluşturdu.“Ben sizin Tanrınız, siz Benim halkım olacaksınız”.

Burada geçen “Halk” sözcüğünün içine tabiki yetişkinler kadar çocuklar hatta bebekler bile gimektedir. İbrahim aracılığı ile bu halkla bir antlaşma yaptı ” SONRA TANRI ONUNLA SÜNNETE DAYALI BİR ANTLAŞMA YAPTI….”(El.İş.7:8). Bu antlaşmanın içine tüm halk giriyordu. Yani çoluk çocuk dahildi. Bu antlaşmanın işareti ve mühürü olarakta sünnet olmalarını istedi. Ergen erkekler kadar bebeklerde sünnet olmalıydı. Hatta en uygun sünnet zamanını da belirledi Rab “Sekizinci gün, cocuğu sünnet etme zamanı gelince, Ona İsa adı verildi…”(Luka 2:21). Mesih’de bu antlaşmanın altında doğan bir bebek olduğu için sekizinci gün sünnet olmuştu.

Sünnet, aynı zamanda birlik ve beraberliğin işareti ve mührü oluyordu. Bu nedenle Ataları gibi, babaları gibi çocuklarda, bebeklerde Diri Tanrı’nın halkı içinde dahil olmalıydılar.

O zamanki Antlaşmanın mühürü ve işareti olan sünnetin yerini Yeni Antlaşmada vaftiz almaktadır. Sünnetsiz bir bebek nasıl Eski Antlaşmada murdar oluyorsa” “yoksa çocuklarınız murdar olurdu, ama şimdi kutsaldır”(1.Korintliler 7:14) bu zamanda yeni doğmuş bir bebeğin murdar olmaması için vaftizinde bir sakınca yoktur. Bebek vaftizi, Mesih’in kurtarışını tanımıyan bu dünyadan ayrılmayı kapsar. Yoksa vaftiz bebeğe bir iman katması anlamında değildir.

Rab beni sevdi ve seçti. Kendisine iman etmem için bana iman armağanı verdi. Şimdi Rab, benim araılığım ile oğlumu Lütuf Antlaşmasının altına aldı ve bereketledi.

Sevgi ve Esenliğin kaynağı RAB hepimizi ailesiyle bilikte kutsal kılsın!