Re: Cehennem azabı…

#32337
Anonim
Pasif
Sorgu;12700 wrote:
Sorduğum soraya cevap niteliginde verdiğin adresler için teşekür ederim sana.
Ama aklımı karıştıran şeyler sizin önüme sürdügünüz tez’lerle son bulmuyor.Nedenlerine gelelim,isa mesih,sag kolumuzun bize günah işlettigini biliyorsak onu kesip atmamızı istiyor.Ya insanı günaha sokan düşünçeleri ve beyniyse,beyninimi yok etmesi lazım,ozman ölmüş olmazmı,ozaman insanlar sırf günaha girmemek için birer,birer kendilerini öldüremezlermi?

O degilde,adaletli tanrı neden adaletli davranıp’ta bu zor sınava gireçekmisiniz,girmiyeçekmisiniz diye bize birşey sölemeden sınava tabi tuttu?Mesela ben bu sınava tabi olmak istemiyorum,neden başımı bu büyük sıkıntının içine sokup,dertsiz başıma dert alayım.Eger tanrı bizi kendi isteğine göre,kendi egosunu tatmin etmek için yaratıp sınava soktuysa,bu bir egoistlik olmazmı?Bence öyle olur ama sence nasıl olur bunu yazılarından görmek isterim.Sevgiler..

Sayın Sorgu,
Öncelikle şunu belirtmek isterim ki eğer yüzeysel okur ve yüzeysel düşünürseniz biz ne kadar anlatırsak anlatalım aklınızı karıştıran şeylerden kurtulamazsınız. İsa Mesih günah içinde yaşamanın ne denli kötü bir durum olduğunu anlatıyor. Çünkü günahın bedeli ÖLÜMDÜR. Sadece fiziksel değil bu, sonsuza dek çekilcek bir acı. Bizi günaha sokan kolumuzu ya da canımızı ne kadar seviyorsak günahtan da o kadar uzak olmalıyız.
Tanrı’nın bizi içine soktuğu sınavlar da bizi olgunlaştırır. O sınavlardan imanla çıkmanın, zorlukla Tanrı’ya olan güven ve imanın sayesinde başedebilmenin mutluluğunu ancak imanlı olsanız anlarsınız. Bir de şuradan bakın: Benim çocuğum okula gitmek ders yapmak istemiyor. Fakat ben bu konuda ona hiç taviz vermiyorum. Biliyorum ki canı çok sıkılıyor ve benim bu katılığımdan dolayı gerçekten ama gerçekten çok üzülüyor. O’nun üzüldüğünü bilmek de inanın benim canımı çok yakıyor. Ama eğer ben şimdi O üzülüyor ve sıkılıyor diye bu disiplinden vazgeçsem ve O’nu kendi haline bıraksam sizce ne olur? İşsiz güçsüz, serserinin teki olur. Onun böyle olmaması için bu şekilde davranmak zorundayım, ne kadar canım yansa da. Ve kimi zaman hata yaptığında bedelini kendi ödeyip sorunu kendi halletmesi için O’nu yalnız bırakıyorum. Bu da O’nun tamamen olgunlaşması için. Sorun çözebilen bir birey olabilmesi için. Tanrı’nın yaptığı da bu sayın arkadaşım, egoistlik değil. Yıllar önce ki BEN’le şimdiki BEN arasında dağlar kadar fark var. Bu tamamen Tanrı’nın beni içine soktuğu sınavlar ve sıkıntılarla oldu. Zaman zaman canım çok yansa da gördüm ki Rabbin mutlaka bir bildiği ve güzel bir planı vardı. Bize bu dünyadaki herşeyden kötülük gelir arkadaşım ama ASLA GÖKLERDEKİ BABAMIZDAN gelmez. O’na karşı olan önyargınızdan kendinizi kurtarmaya çalışın ve bir anne ya da baba gibi düşünmeye gayret edin. Şuna emin olun: O ASLA TAŞIYABİLECEĞİMİZDEN DAHA FAZLA YÜK VERMEZ. O’na güvenin, O’nun için gerçekten çok önemliyiz.

Esenlikler dilerim.