[Anonim]

İsa’nın hayatı, insanların ışığıydı. Yaşamı büyüdükçe ışıkta onunla beraber büyüyecek ve biz Davud ile beraber diyebileceğiz ki,” Çünkü çırağımı sen yakacaksın ; Rab Allahım karanlığımı aydınlatacaktır. ” ( Mez. 18:28 ).

İçimizdeki ışık net bir şekilde parladığında doğal olarak bunun çevremizdekilere otomatik olarak aktığını kabul ederiz. Çoğu kez bu böyle olmaz ve nedenini merak ederiz. Kutsal yazılar bunun sebebini açıklar. 2. Ko. 4:6’da, Pavlus içimizde parlamaya neden olan ışıktan söz eder.Sonra bu ışığa hazine der, şunu belirterek ” Üstün gücün bizden değil, Tanrı’dan kaynaklandığı bilinsin diye biz bu hazineye toprak kaplar içinde sahibiz ” ( ayet 7 ). Bizim için çizilmiş resim çok berraktır. Biz dünyalı kavonozlar gibi olan inanlılar, içimizde Mesih İsa’nın ışığını taşırız. Bu resme çok çarpıcı bir şekilde benzeyen bir olay da Eski Antlaşma’da Gideon’un başına gelmiştir. Gideon’un 300 savaşçısının herniri boş çanaklarda ışıklı fenerler taşırlar. Çünkü çanaklar ışığı çok etkin bir biçimde bloke eder. Gideon’un adamları düşman kampına kolayca girerler. Gardiyanlar bile ışığı görmezler. Sonra aniden her savaşcı borazan çalıp boş çanakları kırarlar. Işık karanlığı yarar ve savaş kazanılmış olur ( Hakimler 7:16-22 )

Bizim ” dünyalı damarlarımız ” Gideon’un çanakları gibidir, içinde ışığı saklayabilir. Işık oradadır fakat az bir kısmı dışarıya kaçar. İsa bunun bir problem olacağını bilerek bize ışığı kapalı bir çanakta saklamamızı, fakat yanımızdakilere bu ışığın parlamasına izin vermemiz gerketiğini söyledi ( Mat. 5:15, 16 ) { PEABODY }

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Lütuf, İsa Mesih’i sevenlere ölümsüz sevgiyle !

Bugün, tüm dünyayı kazansan neye yarar ? hac5 tanri sevgidir