[Anonim]

Değerli kardeşlerimin yazılarını okurken şu satırlar geldi aklıma ve sizlerle paylaşmak istedim:
İsa Tomas’a görünüyor

24Onikilerden biri, İkiz[ğğ] diye anılan Tomas, İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi. 25Öbür öğrenciler ona, «Biz Rab’bi gördük!» dediler.
Tomas ise, «O’nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam» dedi.
26Sekiz gün sonra İsa’nın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İsa gelip ortalarında durdu, «Size esenlik olsun!» dedi. 27Sonra Tomas’a, «Parmağını uzat» dedi, «ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!»
28Tomas O’na, «Rabbim ve Tanrım!» diye cevap verdi.
29İsa ona, «Beni gördüğün için mi iman ettin?» dedi. «Görmeden iman edenlere ne mutlu!»
Evet bizler belki Rab İsa Mesih’in ellerindeki yaralara dokunmadık, O’nu ölümden dirilmiş haliyle karşımızda capcanlı göremedik. Ama Tomas’a görünüp ellerine dokunmasına izin verdiği gibi bizlerinde yüreklerimize dokunarak O’nu görmemizi sağladı. Görmeden iman ettik , ne mutlu… Önceden bu dünyanın acı veren işleriyle ruhumuzu öldürüken, artık içimizde Tanrı sevgisi, Rabbin bize olan sevgisinin sonsuz ümidiyle direniyoruz bütün olumsuzluklara. Başımıza gelen olaylara ah edeceğimize dua ediyoruz. Çünkü iman ediyoruz ki bizi dinleyen ve önemseyen diri bir Tanrımız var. Ve biliyoruz ki sonsuz yaşama sahibiz. Hamdolsun.