[Anonim]

Pavlus yaşamsal önemi olan ” gayret etme ” konusundaki açıklamasını ” bu düşüncede ” olmaları buyruğuyla sürdürüyor ( Flp. 3:15 ). Yani bir hristiyanın yaşamını , amaca yönelik bir yolculuk olarak görüyor. Bu nedenle inanlılara ” aynı düşüncede ” olmalarını buyururken ( Flp. 2:2; Rom. 15:5 ), Pavlus ortak bir düşünce sistemi ya da bir ahlak anlayışını değil, ortak bir yaklaşımı kastediyordu. Bu yaklaşım, öğreti ve eyleme ilişkin bazı unsurları mutlaka içermeliydi. Ancak esas olarak bu bir hayat görüşüydü. Bu, pek çok kişinin ümit ettiğinden daha bulanık olmakla birlikte, bazılarının korktuğundan daha özgürleştiricidir. Farklı noktalarımızın bir çözüme kavuşturulmasından ziyade hepimizin paylaşmakta olduğu şeyi kutlamayı vurgular. Bu anlayışla Pavlus’un Filipililer’deki destekleyici girişi birliğin olumlu bir ifadesi olarak yepyeni bir önem kazanıyor.

Sizi hatırladıkça Tanrıma şükrediyorum. İlk günden şimdiye dek Müjde’nin yayılmasındaki işbirliğinizden dolayı her duamda hepiniz için her zaman sevinçle dilekte bulunuyorum. Sizde iyi bir işe başlamış olan Tanrı’nın bunu Mesih İsa’nın gününe dek bitireceğine güvenim var. Hepiniz için böyle düşünmekte haklıyım. Her an yüreğimdesiniz. İster zincire vurulmuş, ister Müjde’yi savunup doğrulamakta olayım , hepiniz benimle birlikte Tanrı’nın lütfuna ortaksınız. ( Flp. 1:3-8 ) { T. E. S. }

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.:kiliseye: