[Anonim]

“İyilik” ne ki bir ateist için? Veya güzellik ne? Tanrı’yı bile mikroskop altına koymaya çalışan, ateism diye bilinen bu inkarcılık, güzelliği, iyiliği nasıl mikroskop altına koyabilir ki? Ben “Şu kelebek güzeldir” derim; “İspatla der. Ben, “Kirazı çok seviyorum” diyorum; “bilimsel verilerini görmeden kabul etmiyorum” diyor. İyilik ne? Kime göre? Kim yargıç olma yetkisine sahip?

Tanrı yoksa, maneviyat da yoktur. Doğru, yanlış da yoktur. Ailemi beslemek için niye soygun yapmayım? Karşı çıkan olursa, çıkarlarım için niye öldürmeyim? Bana mutluluk verecekse, niye tecavüz etmeyim? Tanrı yoksa, kim kime göre karar verecek. Bir kişinin yargısı, niye hepsinin yargısı haline getirilsin? “Sen hetroseksüal ilişkilerden hoşlanırsın, ben ise homoseksüal ilişkilerden” diye savunur kendisini homoseksüal. “Sen kim oluyorsun da, senin zevklerini ‘doğru’, benim zevklerimi ise ‘yanlış’ diye yargılayabiliyorsun?” diyebilir homoseksüal. Peki ya sübyancı? “Benim zevkim de 5 yaş altı çocuklardır” dese ne yapacağız? “Kimse bilmediği sürece karımı/kocamı aldatmışım, kime ne?” diye savunacak kendilerini zinacılar.

Tanrı yoksa, ne manevi kurallar olur, ne de atomda bile etkin olan fiziksel kurallar. Güçlünün alkışlandığı ateistik evrim teorisinde, seni soymaya, tecavüz edip öldürmeye gelenlerin de alkışlanması gerekiyor. Yaşamını korumak için elinden geleni yapıyor zavvalıcık.

Ateistler, Tanrı’sız bir dünyada bir saniye bile yaşamayı tercih etmezken, adaletinden ve yasasından faydalanarak, huzur içerisinde yaşadıkları Tanrı’yı inkâr ediyorlar. Hükümet, “Bir ay sürece hiçbir suç cezalandırılmayacak” diye bir açıklama yapsa, halimiz ne olurdu? İnsanlar neler yapmazdı? Kaç kişi “Adaletin nerede Tanrım” diye haykırırdı?

İyi ki varsın Rab.