[Anonim]

@halleluya 8733 wrote:

ARI KOVANI

Hak.14: 8 Bir süre sonra kadınla evlenmek üzere yine Timna’ya
giderken, aslanın leşini görmek için yoldan saptı. Bir arı sürüsünün aslanın leşini kovana çevirdiğini gördü.
Hak.14: 9 Kovandaki balı avuçlarına doldurdu, yiye yiye oradan uzaklaştı. Annesiyle babasının yanına varınca baldan onlara da verdi, onlar da yedi. Ama balı aslanın leşinden aldığını söylemedi.

Soru:
Bu anlatımda, ilk bakışta sanki ölü bir aslan ve bal arısı kovanından bahsedilmesine karşın, burada asıl anlatılmak istenilen nedir?

Evet…. Yanıt bekliyorum. LÜTFEN !!

Bizler benliğimizi kırmadıkça, dünyasallıktan uzaklaşmadıkça aslan dan ne farkımız kalır ki.
Kendi kendimizin efendisi oluruz.
Kükreriz, haykırırız, pervasızca dolaşırız yeryüzünde.
Sadece kendi çıkarlarımızı korur ve kendimizi yüceltiriz.
Aynada sadece kendimizi görürüz.
Ne de endamlı yürürmüşüz,
Ne de görkemli kükrermişiz.
En büyük benim dermişiz.
Homurdanır, böbürlenirmişiz.

Ve birgün,
Tanrı’nın lütfuna erişiriz.
O bakmaz kaşımıza gözümüze.
Sebabımıza, günahımıza.
Fakirligimize, zenginliğimize.
Seçer bizi,
Evvelden bellidir adlarımız.
Sorgulamadan bizleri, lutfeder.
Biz bir aslan gibi kükrerken,
O’nun varlıgının farkında bile degilizken,
O bizi seçmiştir. Lütfetmiştir.
Biz devam ederiz yaşantımıza, hiçbirşeyin farkında olmadan.

O’ki taştan yürekleri, etten yüreklere dönüştürecek kudrettedir.
O’ki sabırlıdır. Bizi istemektedir sadece. Sevmektedir.
Yaşamımıza girmiş ve kendi planlarını yaşamlarımızda uygulamaya başlamıştır.
Peki bizler hala kükreyecekmiyiz aslan gibi,
Yoksa göksel egemenliğe girip,
O’nun boyunduruğunu kuşanıp,
O çarmıhı taşıyacakmıyız.

Bilmekteyiz ki çarmıh ölümdür.
Bizler iman ederek, yeni bir kimlik ediniriz.
Geçmişimizi öldürür, çarmıhın altında bırakırız.
Aslanın ölümü ve bal arısı kovanının oluşumu gibi
Bizler de yeni bir yaratık oluruz.
Artık bir ölü leş olmaktan kurtulup,
Yeni bir yaşama başlarız.
Arılar gibi.
Geçmişimizin bir önemi yoktur artık.
Aklanmışızdır.