“Hiçbir uşak iki efendiye kulluk edemez. Ya birinden nefret edip öbürünü sever, ya da birine bağlanıp öbürünü hor görür. Siz hem Tanrı`ya, hem paraya kulluk edemezsiniz.”(Luka 16:13)
Bence anahtar nokta yukarıdaki ayet… Burada en önemli şey mantıktır. Sizin için en önemli olan ne? Para mı? Rab mi? Eğer cevabınız Rab ise ve Tanrı’ya kulluk ediyorsanız bence ortada bir sakınca yoktur.
Aynı mantıkla… Neyi kaybetseniz üzülürsünüz? İmanınızı mı? Yoksa paranızı mı? Eğer cevabınız iman ise bence yine bir sorun yok…
Zaten yaşamımız, çocuklarımız, malımız, paramız Tanrı tarafından bize armağan olarak verilmemiş midir?
Aslında ben bu konuda birazcık farklı düşünüyorum… Benim düşünceme göre, para ya da mal Rab tarafından verilen bir armağan değildir. İnsanların türettiği ve bunun sonucunda doğduğumuzda sahip olduğumuz dünyevi bir şeydir.
Bu gün kütüphaneye gittim… Kafamın yoğun olduğu bir andı, dalgınlığıma geldi ve İncil’imi kütüphanede unuttum :( Bu yüzden ayet numarası veremiyecem (çünkü o ayetlerin yeri İncil’imde çiziliydi) ama çok bilindik ayetlerdir… Mutlaka bilirsiniz…
Bence dünyevi şeylere, (mal-mülk-para-pul…) Mesih sonuna kadar karşıydı. Hatta İncil’de bir yerde bu tarz şeyleri hiç bir şekilde önemsememiz gerektiğini söyleyip kuşlar örneğini vermişti. Kuşlar parayı, malı, mülkü umursarlar mıydı? Hayır… Ama yine de Rab onların karınlarını doyururdu… Rab eğer bunu kuşlar için yapabiliyorsa pekala insanlar içinde yapabilirdi, yeterki ona iman edelim…
Zaten hep bu mantıklardan dolayı da öğrenciler bütün malını, mülkünü satıp beş parasız bir şekilde Mesih’in öğrencisi olmamışlar mıydı?
Bize tavsiye edilen buydu… Ama ne yazıkki bizden önce yaşayanlar bu tavsiyeleri dinlememişlerdi ve biz doğduğumuzda ise paranın ciddi anlamda önemli olduğu bir dünyada doğduk.
Şimdi böyle bir durumda ne yapmamız gerekiyor? Tüm bu şartlar altında dahi Mesih’i dinleyip bütün malımızı mülkümüzü satmalı mıyız?
Bu sorunun cevabını vermek gerçekten çok olsa gerek… Evet desek bir türlü, hayır desek bir türlü…
Ama bana göre bu soruya Pavlus güzel bir şekilde cevap veriyor…
Örneğin Mesih Yahudileri kınardı, kendisine inanmadıklarından dolayı, dünyanın sonuna gelip yargılanacağımızda kendisinden de önce onları Musa’nın suçlıyacağını söylerdi.
Buna rağmen Pavlus, Mesih’in adını duyurabilmek adına Yahudiyle Yahudi olduğunu söyler.
Yani bir şey kötü olabilir… Ama eğer amacınız Mesih’i yaşayıp onun adını duyurmaksa bence doğru yoldasınızdır…
Evet para kötü bir şeydir… Ama bugünün şartları da budur… Pavlus’un sözlerini baz alırsak, bu kötü ve çirkin şartlarda eğer içimizde Mesih’in sevgisi varsa ve onun adını duyurmak istiyorsak bence doğru bir yoldayızdır…
Tabi böyle düşünerek, “dünyanın şartları da bu ne yapalım…” mantığını güderek paraya da uşaklık etmemeliyiz… Yine elimizden geldiği kadarıyla maddi anlamda yardıma ihtiyacı olan insanlara yardım edip, gerekli yerlere bağışlarda bulunmalıyız.
