Mesih, %100 Tanrı ve %100 insan doğasına sahip bir şekilde aramızda yaşadı.
Günahın içerisindeki dünyada yaşamış bir günahsızdı.
Aramızda bulunuş sebebi ise belliydi.
Günahın egemenliğini yeryüzünden yok etmekti.
Bunun tek yolu ise, günahsız bir insanın sunacağı sunu (kurban) idi.
Sunuyu sunan kişide, sunuda kendisiydi.
Mat.27: 46 Saat* üçe doğru İsa yüksek sesle, “Eli, Eli, lema şevaktani?” yani, “Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin?” diye bağırdı.
İşte o an…
İsa sunuyu sunan kişi özelliğinden, sunu olma durumuna büründü.
Kuzu kimliğindeydi. Kurban edilmek üzere oradaydı.
Kanı akacaktı.
Tanrı O’nu terketmişti. Yalnızdı.
Tanrı ile olan birlikteliği kopmuş,
İnsan soyunun günahlarının ağırlığı altında ezilmekteydi.
Bizim günahlarımız tanrı ile olan bağımızı nasıl kopardıysa,
İsa’nın üzerindeki, insan soyunun günahlarıda onu Tanrı’dan uzaklaştırmıştı.
Tanrı’nın günahla bir birlikteliği olamazdı.
O kutsaldı.

Sevgiyleee