Temele geri dönüş

O zaman temel’e geri dönmemiz gerekiyor.
Yani kullandığımız sözcüklerin, kavramların ne anlama geldiğine, daha doğrusu bizim ne anladığımıza bakalım.
Çoğu zaman bizler bir çok kullandığımız kelimeleri hep kendi çıkarımıza göre yada yanlış olarak anlıyoruz.

Örneğin; “bağışlama” kavramını sadece kendi işimize geldiği an ve zamanlar için “bağışlama” olarak değerlendiriyoruz.
Yada içimizde bir ukde kalarak zamanında öç almayı bekleyerek “bağışlamış gibi görünmek” şeklinde algılıyoruz.
Mesela “tolerans” sahibi birisi olduğunuzu söylüyorsunuz. Ama gerçekten “tolerans” kelimesinden , kavramından siz ne anlıyorsunuz..
Adalet derken, sevgi derken, hoşgörü derken, özgürlük derken neyi anlıyoruz?
Bu kelimelerin tam gerçek anlamlarında mı anlıyoruz yoksa bizim kendi yorumumuza göre mi algılıyoruz.
Özgürlük ama ancak benim ahlak anlayışım sınırlarına göre bir özgürlük, özgürlük ama ancak benim vereceğim özgürlük sınırları içindeki özgürlük olarak mı algılıyoruz.
Bu noktayı çok iyi düşünmemiz gerekmektedir.

Mesih İsa’nın yeniden şu sözüne geri dönmemiz gerekir “evetiniz, evet, hayırınız hayır olsun” yani o kadar net o kadar kesin ve elden geldiğince her kelimeyi, sözü tam içeriğine, kavramına uygun olarak söylemeye gayret edin..

Aslında böyle davranabilmiş olsaydık çoğu zaman başımız derde girmeyecek, karşımızdaki insanlarda bizi bizim kendimizi anlatmak istediğimiz gibi anlayacaklardı.
Bizde eğer dinlemeyi kavramların arkasındaki mesajları okumayı bilseydik yine birçok anlaşmazlığı daha başından halletmiş olacaktır.

Mesih İsa’nın dağdaki vaazındaki “barışı ve esenliği seven” insanların aslında bunu oluşturması için atılması gereken adımlardan biri etkin dinleme ve gerçekten başkalarına da etkin dinlemeleri için kullandığımız kelimeleri kavramları yerli yerinde kullanma ifade etmedir.