[Anonim]

Rab

(Josh McDowell – Bart Larson)

„Rab’ kelimesi, Eski ve Yeni Antlaşma’da, Tanrı’dan ve İsa Mesih’ten bahsederken kullanılır. Eski Antlaşma’da Rab kelimesinin karşılığı İbranice ‚Adonay’dır.Yeni Antlaşma’da ise karşılığı ‚Kurios’ olarak geçer. Adonay ve Kurios kelimeleri, Tanrı’yı tanımlamak için Yahudiler tarafından kullanılmaktaydı.


Yeni Antlaşma’da ‚Kurios’ kelimesinin birisi genel, diğeri kutsal iki anlamı vardı. Genel kullanımı, saygı ifade etmek amacıyla kullanılan ‚baş’ veya ‚efendi’ anlamına geliyordu. Kutsal kullanım ise ‚tanrısallık’ anlamındaydı. Bazı Yeni Antlaşma ayetlerinde ‘Rab’ terimi, İsa Mesih’e saygı amacıyla kullanılır (Yuhanna 4:1). İlk Mesih inanlıları, Yahudiler gibi monoteist (tek tanrılı) olduklarından ‘Rab’ kelimesini İsa için kutsal anlamda kullanmaları, Mesih’in Tanrı olduğunu düşündükleri konusunda güçlü bir kanıttır. Hogg ve Vine’nin de belirttikleri gibi:


‘İsa’yı, Tanrı için kullanılan ‘Rab’ kelimesiyle adlandırmaları, İsa’yla Tanrı’yı bir tuttukları anlamına gelir. İsa’ya Rab diyenlerin dünyadaki tek monoteist (tek tanrılı) inanca sahip insanlar oldukları hatırlanırsa, kullandıkları Rab kelimesi büyük önem taşır. Yaratıcıyı yaratmış olduğu bir insana benzetmek ve insanla bir tutmak, belki pagan (putperest) bir filozofun yapabileceği, fakat bir Yahudi’nin asla cesaret edemeyeceği bir şeydi’.


İmparatorlarına Tanrı gibi tapınan Romalılar, birbirlerini ‘Sezar Rab’dir’ diye selamlarlardı. İlk Mesih İnanlılarına ve Yahudiler’e Romalılarca eziyet edilmesinin sebeplerinden birisi de, İmparatora ‘Rab’ demeyi reddetmeleriydi. Bu uygulama, Mesih inanlılarının Tanrı anlamında kullandığı ‘İsa Rab’dir’ sözünün önemini gösteriyor.

Kutsal Yazılar’da kutsal anlamda İsa’ya Rab denildiğini gösteren birçok örnek bulunuyor. Pavlus şöyle diyor:


‘Bunun için şunu bilmenizi istiyorum: ‘Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla konuşan hiç kimse, ‘İsa’ya lanet olsun!’ demez. Kutsal Ruh’un aracılığı olmadan da hiç kimse, ‘İsa Rab’dir!’ diyemez’ (1.Korintliler 12:3).

Bazı kişiler, ‘İsa’nın Rabbim olduğuna inanıyorum, ama O’nun Tanrı olduğunu sanmıyorum’ diyerek, isa’nın tanrısallığına karşı çıkabilirler. Burada sorulması gereken önemli soru, ‘Rab’ kelimesiyle söylenmek istenenin ne olduğudur. Herkes, ‘İsa Rab’dir’ diyebilir ve hatta bazıları bunu ‘efendi’ anlamında da kullanabilir, fakat Pavlus’un bahsettii bu değildir. Burada birkaç şey, Pavlus’un, Mesih İsa’nın tanrısallığından bahsettiğini gösterir:


1.) Pavlus, 1.Korintlilerin 12.bölümüne, ruhsal armağanlardan bahsederek başlar ve Korintlilerin put tanrılara tapınmaya yönlendirildikleri gerçeğini ele alır. Bu sahte tanrılara karşıt olarak (a.1-2). Pavlus içinde Kutsal Ruh olan hiç kimsenin, İsa’ya lanet edemeyeceğini ve Kutsal Ruh olmadan hiç kimsenin ‘İsa Rab’dir’ diyemeyeceğini söyler. Yani, Rab İsa tapınılmaya layık olan gerçek Tanrı’dır.

2.) 3. ayette Pavlus Kutsal Ruh’u, İsa’yı ve Tanrı’yı bir tutar. 4-6 ayetler de şunu gösteriyor:


4.ayet: çeşitli armağanlar fakat aynı Ruh.
5.ayet: çeşitli hizmetler, fakat aynı Rab
6.ayet: çeşitli etkiler, fakat aynı Tanrı.

Eğer İsa Tanrı değilse, 5. ayette neden eşit olarak ele alınır? 11 ve 18. ayetlerde ise Kutsal Ruh ve Tanrı, eş anlamlı adlarmış gibi ele alınır.,


Mesih’in tanrısallığını reddeden bir kişiye, Rabbe dua edip etmediği sorulacak olursa, bu kişinin: ‘Hangisinden bahsediyorsun?’ diye sorması gerekir. İşte sorun da buradadır. Yeni Antlaşma’nın her yerinde, Tanrı’ya ve İsa’ya Rab deniliyor. Bu soruyu sorduğumuzda alacağımız genel yanıt şöyle olur: ‘Tanrı’ya dua ediyorum, fakat isa’ya dua etmeye inanmıyorum’. Buna karşılık olarak, Yeni Antlaşma’da Mesih İsa’ya Rab olarak beş kez dua edildiğini görüyoruz:

a.)Elçilerin İşleri 7:59-60’ta, İstefan İsa’ya Rab olarak dua eder. Onun inancına göre, isa’ya kendi ruhunu teslim edebilecek kadar güçlü biri olduğunu görüyoruz. Sonra İstefan diz üstü çökerek: ‘Ya Rab, bu günahı onlara yükleme’ diyor. Hellenistik dönemdeki dindar bir Yahudi. Tanrı’dan başka hiç kimseye dua etmezdi.


b.) 1.Korintliler 1:2’de Pavlus kutsallara şöyle yazar: ‘Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış olan sizlere ve hepimizin Rabbi İsa Mesih’in adını her yerde anan herkese…’


c.) Pavlus 2.Korintliler 12:8-9’da ‘bedendeki diken’ den bahsederken şöyle der: ‘Bundan kurtulmak için Rabbe üç kez yalvardım. Ama O bana dedi ki, ‘Kayram sana yeter, çünkü gücüm güçsüzlükte tamamlanır’. İşte Mesih’in gücü üzerimde bulunsun diye, güçsüzlüklerimle sevinerek daha çok övüneceğim’.


d.) 1.Yuhanna 5:13-15’te şöyle yazılmıştır: ‘Ben bunları Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım. Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine göre ne istersek bizi işitir. Her ne dilersek, bizi işittiğimizi bildiğine göre, O’ndan dilemiş olduklarımızı aldığımızı da biliriz’. ‘O’, ‘O’nun’ ve ‘O’ndan’ gibi kişilik zamirleri Tanrı’nın Oğlu’ndan bahsetmektedir.


e.) Elçilerin İşleri 8:24’te Şimon şöyle der: ‘Benim için Rabbe yalvarın da söylediklerinizden hiç biri başıma gelmesin’(16. ayette İsa ‘Rab’dir).


Petrus ve Pavlus, İsa Mesih’in, ‘herşeyin Rabbi’ olduğunu ileri sürerler.


‘Tanrı`nın, herkesin Rabbi olan İsa Mesih aracılığıyla esenliği müjdeleyerek İsrailoğulları`na ilettiği bildiriden haberiniz vardır’ (Elçilerin İşleri 10:36)

‘Çünkü Yahudi Grek* ayrımı yoktur, aynı Rab hepsinin Rabbi`dir. Kendisine yakaranların tümüne eliaçıktır’(Romalılar 10:12).

Pavlus ayrıca 1.Korintliler 2:7 – 8’de şöyle der: ‘Tanrı`nın saklı bilgeliğinden gizemli biçimde söz ediyoruz. Zamanın başlangıcından önce Tanrı`nın bizim yüceliğimiz için belirlediği bu bilgeliği bu çağın önderlerinden hiçbiri anlamadı. Anlasalardı yüce Rab`bi çarmıha germezlerdi’.


Görkemli Rab kimdir? Mezmur 24:10’da ‘Kimdir bu Yüce Kral? Her Şeye Egemen RAB`dir bu Yüce Kral!


Ayrıca Mezmur 96:7-8’de şöyle der Kutsal Kitap:

‚Ey bütün halklar, RAB`bi övün, RAB`bin gücünü, yüceliğini övün,
RAB`bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Sunular getirip avlularına girin!’

2.Korintliler 4:4-5’te Pavlus İsa’ya şu şekilde Rab der:
‚Tanrı’nın görüntüsü olan Mesih’in yüceliğini bildiren müjdenin ışığı imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı onların zihinlerini kör etmiştir. Biz kendimizi ilan etmiyoruz; ama Mesih İsa’yı Rab, kendimizi de İsa’nın uğruna kullarınız ilan ediyoruz.’
O halde Mesih Tanrı’nın benzeyişinde olan Rab’dir! Pavlus, Yeşeya’nın Eski Antlaşma’da Yahve (Yehova) için kullanmış olduğu aynı benzetmeyi, İsa’nın Rab olduğunu açıklamak üzere kullanır.
‚Tanrı benim ve başkası yoktur… Her diz önümde çökecek, her dil bana and edecek diye söz ağzımdan doğrulukla çıktı ve geri dönmez. Doğruluk ve güç ancak Rab’dedir’ (Yeşeya 45:22-24).
‚İsa’nın adı anıldığında, göktekiler, yerdekiler ve yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, Baba Tanrı’nın yüceltilmesi için İsa Mesih’in Rab olduğunu açıkça söylesin’ (Filipiler 2: 10-11).

Eski Antlaşma uzmanı ve bir Ferisi olan Pavlus, bu benzetmeyi yanlışlıkla kullanmış olamaz. Mesih İsa, Kendisini ‚Sept’in Rabbi’ olarak tanıtmıştır. Bu iddia, Sept’in yaratıcısı olduğu anlamına gelir. Mısır’dan çıkış 31:13-17’de Tanrı şöyle der:

‚Benim sept günlerimi gerçekten tutacaksınız, çünkü o, sizin ve benim aramda nesillerinizce bir alamettir; ta ki sizi kutsayan Rabbin ben olduğunu bilesiniz… O, İsrailoğulları ile benim aramda sonsuza dek bir belirtidir’.

Yahudiler için Yahve, hem Sept’in yaratıcısı, hem de Sept’in Rabbi’ydi. Bazı Ferisiler, Sept gününde İsa’nın, öğrencilerinin ürün toplamalarına izin verdiği için O’nu eleştirirken, Mesih Matta 12.8’de bunun sorun olmadığını, çünkü Kendisinin ‚Sept’in Rabbi’ olduğunu söylemiştir. C.S Lewis’in de söylediği gibi:

‚İşte başka bir ilginç durum: Hemen hemen he dinde, oruç gibi, yerine getirilmesi gereken bazı kurallar vardır. Ve bir gün bu Adam çıkagelip ‚Ben buradayken kimsenin oruç tutmasına gerek yok’ demesi ilginç bir durum yaratır. Kimdir bu adam? Varlığıyla dini kuralları değiştirmeye nasıl gücü yeter? Okula, birdenbire tatile çıkabileceklerini söyleyen bu adam kimdir?’

Pavlus, Titus’a, ‘Kutsal ümidimizin gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in yücelik içinde gelmesini bekliyoruz’ (Titus 2:13) demiştir. Bu ayetin içeriği önemlidir. Aynı bölümde 12. ayet boyunca Pavlus, ‘Kurtarıcımız Tanrı’ ve ‘Kurtarıcımız İsa’ tanımlarını dört kez kullanıyor (Titus 2:10 –13 3:4-6).