[Anonim]

Kutsal Kitap

I. Doğanın ışığı, yaratılışın işleri ve Tanrı’nın sağlayışı, insanları özürsüz[1] bırakacak derecede Tanrı’nın iyiliğini, bilgeliğini ve gücünü gözler önüne sermiş olmasına rağmen bunlar, kurtuluş için gerekli olan Tanrı ve O’nun isteğine ilişkin bilgiyi sunmada yetersiz kalır.[2] Bu nedenle Rab birçok kez ve çeşitli yollardan kendisini göstermekten ve isteğini Kilisesine açıklamaktan;[3] ardından gerçeğin daha iyi bir şekilde korunması, duyurulması ve ayrıca kilisenin, benliğin düşkünlüğüne, Şeytan’ın ve dünyanın kötülüğüne karşı daha sağlam durması ve teselli bulması için Kutsal Söz’ün tamamının yazıya geçirilmesinden hoşnut olmuştur.[4] Tanrı, Halkına isteğini açıklamak eskiden çeşitli yollar kullanmıştır. Eskiden kullanılan bu açıklama biçimleri artık sona erdiğinden[5] Kutsal Yazıların varlığı son derece gerekli olmuştur.[6]

II. Kutsal Yazıya, ya da diğer adıyla Tanrı’nın yazılı Sözüne, Eski ve Yeni Antlaşmanın tüm kitapları dahildir:

Eski Antlaşma

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1. Samuel

2. Samuel

1. Krallar

2. Krallar

1. Tarihler

2. Tarihler

Ezra

Nehemya

Ester

Eyup

Memurlar

Süleymanın Meselleri

Vaiz

Neşideler Neşidesi

İşaya

Yeremya

Yeremyanın Mersiyeleri

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habukkuk

Tsefanya

Haggay

Zekarya

Malaki

Yeni Antlaşma

Matta

Markos

Luka

Yuhanna

Elçilerin İşleri

Romalılara Mektup

Korintlilere Birinci Mektup

Korintlilere İkinci Mektup

Galatyalılara Mektup

Efeslilere Mektup

Filiplilere Mektup

Koloselilere Mektup

Selaniklilere Birinci Mektup

Selaniklilere İkinci Mektup

Timoteyus’a Birinci Mektup

Timoteyus’a İkinci Mektup

Titus’a Mektup

Filimon’a Mektup

İbranilere Mektup

Yakup’un Mektup

Petrus’un Birinci Mektup

Petrus’un İkinci Mektup

Yuhanna’nın Birinci Mektup

Yuhanna’nın İkinci Mektup

Yuhanna’nın Üçüncü Mektup

Yahuda’nın Mektup

Vahiy

Bunların hepsi, imana ve yaşama hükmetmek için Tanrı tarafından esinlenmiştir.[7]

III. Apokrif adı verilen ve ilahi esinden kaynaklanmayan kitaplar Kutsal Yazın’ın bir parçası değildir. Bu nedenle Tanrı’nın kilisesinde hiçbir yetkisi yoktur; diğer insan yazıtları gibi görülmeli ve değerlendirilmelidir.[8]

IV. İnanılması ve itaat edilmesi gereken Kutsal Yazı yetkisi, herhangi bir kişinin tanıklığına ya da kiliseye değil, tümüyle gerçeğin yazarı olan Tanrı’nın (ki, Tanrı gerçeğin kendisidir) tanıklığına dayanmaktadır: bu nedenle kabul edilmelidir, çünkü Tanrı’nın Sözüdür:[9]

V. Kilisenin tanıklığı bizleri Kutsal Yazıya daha fazla saygı ile değer vermeye yönlendirir.[10] Kutsal Yazının içeriğindeki göksellik, öğretisindeki yeterlilik, anlatımındaki yücelik, kısımlarının uyumluluğu, tümünün amacındaki tutarlılık (tümüyle Tanrı’yı yüceltmek), insanın tek kurtuluş yolunu açıklama biçimi ve diğer eşsiz mükemmellikleri bunun Tanrı Sözü olduğunu fazlasıyla kanıtlar: Bununla beraber hatasız gerçekliği ve ilahi yetkisinden tümüyle emin olmamızın nedeni, Kutsal Ruh’un Söz aracılığıyla ve Onunla birlikte yüreklerimizde içsel olarak tanıklık etmesidir.[11]

VI. Tanrı’nın yüceliği, insanın kurtuluşu, iman ve yaşama ilişkin Tanrı’nın tüm öğüdü, Kutsal Yazı’da ya açık bir dille belirtilmiştir ya da gerekli ve iyi sonuçlar çıkartılabilecek bir şekilde yazılmıştır. Ruh’un yeni vahiyleri ya da insanların gelenekleri aracılığıyla Kutsal Yazıya hiçbir zaman hiçbir şey eklenemez.[12] Bununla birlikte, Tanrı’nın Sözünde açıklanan gerçeklerin kurtuluşa götüren şekilde anlaşılabilmesi için Tanrı’nın Ruhunun içsel aydınlatma işlevinin gerekli olduğunu kabul ediyoruz:[13] Tanrı’ya tapınış ve kilise yönetimi gibi insan etkinliklerine ve toplumlarına ilişkin bazı konular ve durumlar Tanrı Sözündeki daima uyulması gerekli olan genel kurallar çerçevesinde her zaman doğanın ışığı ve Hristiyan sağduyusu gözetilerek düzenlenmelidir.[14]

VII. Kutsal Yazıdaki herşey kendi içersinde sade değildir ya da herkes için eşit dercede açık olarak algılanmayabilir.[15] Ancak kurtuluş için bilinmesi, iman edilmesi ve gözetilmesi gereken konular öylesine açık bir dille gözler önüne serilmiş ve birbirini destekleyen ayetlerle sergilenmiştir ki, yalnızca okumuş (aydın) insanlar değil, eğitimsiz olan kişiler tarafından da doğal yolların doğru şekilde kullanılmasıyla anlaşılabilir.[16]

VIII. Eski Antlaşma İbranice’de (eski zamanlardaki Tanrı halkının ana dilinde), Yeni Antlaşma ise Grekçe’de (yazıldığı gün ulusların genelinde kullanılan dilde) direk olarak Tanrı tarafından esinlenmiştir ve sadece Tanrı’nın koruyucu gözetimi altında tüm çağlar boyunca saf olarak kalmıştır ve bu yüzden gerçektir.[17] İnanç konularındaki tüm tartışmalarda kilisenin başvurması gereken büyük yetki bu Kutsal Yazıdır.[18] Ancak kullanılan bu özgün diller, Kutsal Yazıyı Tanrı korkusuyla öğrenme, okuma ve araştırma hakkına sahip ve kendilerine bunları yapmaları buyrulan[19] Tanrı’nın tüm halkı tarafından bilinmediğinden, her ulusun diline çevrilebilmelidir.[20] Böylece Tanrı Sözü herkeste yaşayacak, herkes uygun bir şekilde Tanrı’ya tapınacak,[21] ve herkes Kutsal Yazılardaki sabır ve teselli aracılığıyla umut bulacaktır.[22]

IX. Kutsal Yazının yorumlanmasında değişmeyen kural, Kutsal Yazıların yorumlanmasında yine Kutsal Yazıların kullanılmasıdır. Dolayısıyla herhangi bir ayetin tam ve gerçek anlamı sorgulandığında (ki birçok değil, tek bir tanedir) bu anlam daha açık bir dille ifade olunan diğer ayetlere bakılmalıdır.[23]

X. Tüm inanç biçimlerinin, tüm toplumların hükümlerinin, tüm eski yazarların düşüncelerinin, tüm insan öğretilerinin, tüm ruhların belirlenmesi ve sınanmasında gereken, tümüyle güvenilir olan en yüce yargı, Kutsal Yazıda konuşan Kutsal Ruh’tan başkası değildir.[24]

---

[1] Rom. 2:14,15; 1:19,20; Mez. 19:1-3; Rom. 1:32; 2:1

[2] 1.Kor. 1:21; 2:13, 14

[3] İbr. 1:1

[4] Sül. M. 22:19-21; Luk. 1:3-4; Rom. 15:4; Mat. 4:4,7,10; İşa. 8:19-20

[5] İbr. 1:1-2

[6] 2. Tim. 3:15; 2. Pet. 1:19

[7] Luk. 16: 29, 31; Efes. 2:20; Esin. 22:18-19; 2. Tim. 3:16

[8] Luk. 24:27. 44; Rom. 3:2; 2. Pet. 1:21

[9] 2. Pet. 1:19, 20; 2. Tim. 3:16; 1. Yuh. 5:9; 1. Sel. 2:13

[10] 1. Tim. 3:15

[11] 1. Yuh. 2:20; Yuh. 16:13-14; 1. Kor. 2:10-12; İşa. 54:21

[12] 2. Tim. 3:15-16

[13] Yuh. 6:45; 1. Kor. 2:9-12

[14] 1. Kor. 11:13-14; 14:26, 40

[15] 2. Pet. 3:16

[16] Mez. 119:105, 130; Elç. 17:11-12

[17] Mat. 5:18

[18] İşa. 8:20; Elç. 25:15; Yuh. 5:39, 46

[19] Yuh. 5:39

[20] 1. Kor. 14:6, 9, 11-12, 24, 27-28

[21] Kol. 3:16

[22] Rom. 15:4

[23] 2. Pet. 1:20-21; Elç. 15:15-16

[24] Mat. 22:29, 31; Efes. 2:20; Elç. 28:25