Re: Westminster İnanç Açiklamasi

#28755
Anonim
Pasif

Kurtaran İman

I. Seçilmişlerin, canlarının kurtuluşuna erişmek üzere aracılığıyla inanmaları sağlanan iman lütfu,[1] Mesih’in Ruhu’nun bu kişilerin yüreklerindeki işleyişinin ürünüdür,[2] ve doğal olarak Söz’ün vaaz edilmesiyle gerçekleşir,[3] aynı zamanda sakramentlerin verilmesi ve dua ile artırılıp güçlendirilir.[4]

II. İmanlı kişi, Söz’de açıklanan her şeyin gerçek olduğuna bu imanla inanır, çünkü Tanrı’nın kendi yetkisi konuşmaktadır;[5] her belirli metnin içeriğine kayıtsız kalmaksızın buna göre hareket eder; buyruklarına boyun eğer,[6] tehditleri karşısında titrer,[7] Tanrı’nın şu anki ve gelecek yaşam için verdiği vaatleri kucaklar.[8] Ancak kurtaran imanın ana eylemleri aklanma, kutsanma ve sonsuz yaşam için lütuf antlaşması aracılığıyla yalnızca Mesih’e güvenmektir.[9]

III. Bu imanın farklı dereceleri vardır, zayıf ya da güçlü olabilir;[10] çoğu zaman ve birçok yollarla saldırıya maruz kalabilir, ve zayıf düşebilir, ancak sonuçta zaferlidir:[11] İmanımızın öncüsü ve tamamlayıcısı olan Mesih[12] aracılığıyla tam bir güvenceye kavuşmamızı sağlar.[13]


[1] İbr. 10:39

[2] 2.Kor. 4:13, Ef. 1:17-19, Ef. 2:8

[3] Rom. 10:14,17

[4] 1.Pet. 2:2, Elç. İşl. 20:32, Rom. 4:11, Luka 17:5, Rom. 1:16-17

[5] Yuh. 4:42, 1.Sel. 2:13, 1.Yuh. 5:10, Elç. İşl. 24:14

[6] Rom. 16:26

[7] İşa. 66:2

[8] İbr. 11:13, 1.Tim. 4:8

[9] Yuh. 1:12, Elç. İşl. 16:31, Gal. 2:20, Elç. İşl. 15:11

[10] İbr. 5:13-14, Rom. 4:19-20, Matta 6:30, Matta 8:10

[11] Luka 22:31-32; Ef. 6:16, 1.Yuh. 5:4-5

[12] İbr. 12:2

[13] İbr. 6:11-12, İbr. 10:22

Yaşama Götüren Tövbe

I. Yaşama götüren tövbe, müjdesel bir lütuftur,[1] bu öğreti her müjde hizmetlisi ve Mesih’e inanan kişi tarafından duyurulmalıdır.[2]

II. Tanrı yasasının kutsal ve doğru doğasına karşıt olan günahlarının teşkil ettiği tehlikeyi, ve ayrıca bunların pisliğini ve iğrençliğini göremeyip, hissedemeyen bir günahkar bu tövbe sayesinde; ve O’nun tövbekarlara gösterdiği Mesih’teki merhametinin bilincine vardığında, işlediği tüm günahlar için büyük üzüntü duyarak ve nefret ederek bu günahları bırakıp Tanrı’ya döner[3] ve O’nun buyruklarının gösterdiği yolların hepsinde O’nunla birlikte yürümeyi amaçlar ve bu konuda gayret gösterir.[4]

III. Günah için herhangi bir şekilde tatmin sunması ya da bağışlanmanın herhangi bir şekilde sebebi olması için her ne kadar tövbe etmiş olmaya güvenilemezse de[5] – çünkü bağışlama Tanrı’nın karşılıksız lütfunun Mesih’te yapmış olduğu iştir[6] – hiç kimse tövbe olmaksızın bağışlanmayı bekleyemez de.[7]

IV. En küçük günah bile lanetlenmeyi hakketmeyecek kadar küçük değildir;[8] ve aynı şekilde hiçbir günah da gerçekten tövbe edenler üzerine lanet getirecek kadar büyük değildir.[9]

V. İnsanlar yalnızca genel bir tövbe ile yetinmemelidirler; belirli günahları için özel bir şekilde tövbe etmeye çalışmak her insanın sorumluluduğur.[10]

VI. Her insan Tanrı’ya günahlarını kişisel olarak itiraf ederek bunların bağışlanması için dua etmelidir;[11] bunu yaptığında ve bu günahlara sırtını döndüğünde merhamet bulacaktır;[12] öyle ki kardeşine ya da Mesih’in Kilisesine karşı suç işleyen kişi kendilerine karşı suç işlediği kimselere karşı olan tövbesini ve günahından duyduğu üzüntüyü kişisel olarak ya da herkesin önünde açıkça ititraf etmeye istekli olmalıdır.[13] Bunların yapılması üzerine kendisine karşı suç işlenen kişiler onunla barışmalı ve sevgiyle kabul etmelidir.[14]


[1] Zek. 12:10; Elç. İşl. 11:18

[2] Luka 24:47; Mar. 1:15; Elç. İşl. 20:21

[3] Hez. 18:30-31; Hez. 36:31; İşa. 30:22; Mez. 51:4; Yer. 31:18-19; Yoel 2:12-13,15; Amos 15; Mez. 119:128; 2.Kor. 7:11

[4] Mez. 119:6,59,106; Luka 1:6; 2.Kra. 23:25

[5] Hez. 36:31-32; Hez. 16:61

[6] Hoş. 12:2,4; Rom. 3:24; Ef. 1:7

[7] Luka 13:3,5; Elç. İşl. 17:30-31

[8] Rom. 6:23; Rom. 5:12; Matta 12:36

[9] İşa. 55:7; Rom. 8:1; İşa. 1:16,18

[10] Mez. 19:13; Luka 19:8; 1.Tim. 1:13,15

[11] Mez. 51:4-5,7,9,14; Mez. 32:5-6

[12] Sül. Mesl. 28:18; 1.Yuh. 1:9

[13] Yak. 5:16; Luka 17:3-4; Yeş. 7:19; Mez 51 (tümü).

[14] 2.Kor. 2:8

İyi İşler

I. İyi işler yalnızca Tanrı’nın kutsal Sözünde açıklanan işlerdir,[1] Sözün onaylamadığı, insanlarca ortaya çıkarılmış, kör bir heyecanla ya da iyi niyet gösterisi şeklinde olanlar değildir.[2]

II. Bu iyi işler, Tanrı’nın buyruklarına itaat etmek amacıyla yapılırsa, gerçek ve yaşayan bir imanın meyvelerini ve kanıtlarını oluştururlar[3]: İmanlılar bu işler aracılığıyla şükranlarını gösterir,[4] güvencelerini güçlendirir,[5] kardeşlerini bina eder,[6] müjdenin gerçeğini çekici kılarlar,[7] düşmanlarının ağzını kapatırlar[8] ve Tanrı’nın önceden hazırladığı iyi işleri yapmak üzere Mesih İsa’da yaratılmış olan bu kişiler[9] Tanrı’yı yüceltirler,[10] ve bu kutsallık meyvelerine sahip olarak en sonunda sonsuz yaşama kavuşurlar.[11]

III. İyi işler yapma yetileri kendilerinden değil, Mesih’in Ruhundan kaynaklanmaktadır.[12] Ve bunları yapmak üzere yeterli kılınmaları için, önceden almış oldukları lütufların yanısıra Tanrı’yı hoşnut eden şeyleri arzulamak ve yapmaları için aynı Kutsal Ruh’un Kendisinin onların içinde çalışması gerekmektedir:[13] Ancak Ruh’un işleyişi dışında herhangi bir sorumluluğu yerine getirmeleri gerekmiyormuş gibi ihmalkar olmamalıdırlar; tersine içlerinde bulunan Tanrı lütfunu alevlendirmede itinalı olmalıdırlar.[14]

IV. Bu hayatta itaatin en yüksek derecelerine ulaşmış olan insanlar bile, Tanrı’nın istediklerinden çok daha fazlasını yapmakta yetersiz kalırlar. Gerçekte bu kişiler, yapmakla yükümlü olduklarının büyük bir kısmını yerine getirmekte başarısızdırlar.[15]

V. Gelecekte açıklanacak olan görkem ile iyi işler arasındaki büyük oransızlıktan ve Tanrı’yla bizim aramızdaki büyük ayrılıktan (uzaklıktan) ötürü en iyi işlerimizle bile günahların bağışını ya da Tanrı’dan gelen sonsuz yaşamı kazanamayız ve bunlar aracılığıyla ne her hangi bir kazanç sağlayabilir ne de önceki günahlarımızın hakkettiği bedeli tatmin edebiliriz,[16] ancak yapabildiğimiz her şeyi yerine getirdiğimizde bile yalnızca bizden zaten istenmiş olan yükümlülükleri yerine getirmiş oluruz ve yine değersiz hizmetkarlar olarak kalırız:[17] bunlar iyi olduklarından O’nun Ruhu’ndan çıkarlar;[18] fakat bunlar bizim tarafımızdan yapıldıklarından ötürü lekelidirler ve Tanrı yargısının şiddetine dayanamayacak kadar zayıflık ve yetersizlikle karışık durumdadırlar.[19]

VI. Bu nedenle, imanlılar Mesih aracılığıyla kabul edildiklerinden, iyi işleri de O’nda kabul edilir;[20] ancak bu, onların şimdiki yaşamda Tanrı’nın gözünde tamamıyla suçlanamayacak ve reddedilemeyecek konumda oldukları için değildir;[21] fakat her ne kadar birçok zayıflık ve eksikliklerle dolu olsa da içtenlikle yapılan işleri Tanrı Kendi Oğlu’nda değerlendirerek kabul etmekten ve ödüllendirmekten hoşnut olmaktadır.[22]

VII. Yeniden doğmamış olan insanlar tarafından yapılan işler, her ne kadar bunların yapılması Tanrı tarafından buyurulmuş ve hem kendilerine hem de diğerlerine fayda sağlıyor olsa da,[23] imanla paklanmış bir yürekten çıkmadıkları;[24] ne doğru bir tavırla, yani Söz’e uygun bir şekilde;[25] ne de doğru bir amaç uğruna, yani Tanrı’nın yüceliği için[26] yapılmadıklarından günahlıdırlar, ve Tanrı’yı ne hoşnut edebilir ne de kişinin Tanrı’dan herhangi bir lütfu almasını sağlayabilirler:[27] ne var ki bu işlerin göz ardı edilmesi daha da günahlıdır ve Tanrı’yı daha fazla hoşnutsuz eder.[28]


[1] Mika 6:8; Rom. 12:2; İbr. 13:21

[2] Matta 15:9; İşa. 29:13; 1.Pet. 1:18; Rom. 10:2; Yuh. 16:2; 1.Sam. 15:21-23

[3] Yak. 2:18,22

[4] Mez. 116:12-13; 1.Pet. 2:9

[5] 1.Yuh. 2:3,5; 2.Pet. 1:5-10

[6] 2.Kor. 9:2; Matta 5:16

[7] Tit. 2:5,9-12; 1.Tim. 6:1

[8] 1.Pet. 2:15

[9] Ef. 2:10

[10] 1.Pet. 2:12; Fil. 1:11; Yuh. 15:8

[11] Rom. 6:22

[12] Yuh. 15:4-6; Hez. 36:26-27

[13] Fil. 2:13; Fil. 4:13; 2.Kor. 3:5

[14] Fil. 2:12; İbr. 6:11-12; 2.Pet. 1:3,5,10-11; İşa. 64:7; 2.Tim. 1:6; Elç.İşl. 26:6-7; Yah. 20-21

[15] Luka 17:10; Neh. 13:22; Ey. 9:2-3; Gal. 5:17

[16] Rom. 3:20; Rom. 4:2,4,6; Ef. 2:8-9; Tit. 3:5-7; Rom. 8:18; Mez. 16:2; Ey. 22:2-3; Ey. 35:7-8

[17] Luka 17:10

[18] Gal. 5:22-23

[19] İşa. 64:6; Gal. 5:17; Rom. 7:15,18; Mez. 143:2; Mez. 130:3

[20] Ef. 1:6; 1. Pet. 2:5; Çık. 28:38; Tek. 4:4; İbr. 11:4

[21] Ey. 9:20; Mez. 143:2

[22] İbr. 13:20-21; 2.Kor. 8:12; İbr. 6:10; Matta 25:21,23

[23] 2.Kral. 10:30-31; 1.Kral. 21:27,29; Fil. 1:15-16,18

[24] Tek. 4:5; İbr. 11:4,6;

[25] 1.Kor. 13:3; İşa. 1:12

[26] Matta 6:2,5,16

[27] Hag. 2:14; Tit. 1:15; Amos 5:21-22; Hoş. 1:4; Rom. 9:16; Tit. 3:5

[28] Mez. 14:4; Mez. 36:3; Mez. 14:4; Mez. 36:3; Ey. 21:14-15; Matta 25:41-43,45; Matta 23:23

Kutsalların Dayanması

I. Tanrı’nın sevgili Oğlu’nda kabul ettiği, etkin bir şekilde çağırdığı ve Ruhuyla kutsallaştırdığı kişiler, ne tümüyle ne de en sonunda lütuf konumundan düşebilirler; fakat kesinlikle bu konumda sona kadar dayanacaklar ve sonsuzluk boyunca kurtulacaklardır.[1]

II. Kutsalların dayanması, kendi özgür iradelerine değil, Baba Tanrı’nın karşılıksız ve değişmeyen sevgisinden ileri gelen seçilmişlik hükmünün değişmezliğine,[2] İsa Mesih’in kazandıklarının yeterliğine ve kutsallar için yakarışına[3], Kutsal Ruh’un ve Tanrı’nın tohumunun bu kişilerde kalışına,[4] ve lütuf antlaşmasının doğasına bağlıdır;[5] ki tüm bunlar, kutsalların dayanmasının kesinliğinin ve değişmezliğinin kaynağıdır.[6]

III. Buna rağmen kutsallar, Şeytan’ın ve dünyanın ayartıları, içlerinde kalan bozulmuşluğun yaygınlığı ve korunmaları için sağlanan araçların ihmal edilmesi nedeniyle ciddi günahlara düşebilir,[7] ve bir süre bu durumda yaşamaya devam edebilirler:[8] böylece Tanrı’nın önünde kötü olanı yapmış olur,[9] Kutsal Ruh’u kederlendirirler;[10] bunun sonucu olarak kendilerini bunların sağladığı lütuflardan ve teselliden mahrum ederler,[11] yüreklerini katılaştırırlar[12] ve vicdanlarını yaralarlar;[13] başkalarına karşı suç işler ve onları incitirler[14]; böyle yapmakla kendi üzerilerine geçici yargılar getirirler.[15]


[1] Filimun 1:6; 2.Pet. 1:10; 1.Yuh. 3:9; 1.Pet. 1:5-9

[2] 2.Tim. 2:18-19; Yer. 31:3

[3] İbr. 10:10,14; İbr. 13:20-21; İbr. 9:12-15; Rom. 8:33-39; Yuh. 17:11,24; Luka 22:32

[4] Yuh. 14:16-17; 1.Yuh. 2:27; 1.Yuh. 3:9

[5] Yer. 32:40

[6] Yuh. 10:28; 2.Sel. 3:3; 1.Yuh. 2:19

[7] Matta 26:70,72,74

[8] Mez. 51

[9] İşa. 64:5,7,9; 2.Sam. 11:27

[10] Ef. 4:30

[11] Mez. 51:8,10,12; Esin. 2:4; Neş.Neş. 5:2-4,6

[12] İşa. 63:17; Mar. 6:52; Mar. 16:14

[13] Mez. 32:3-4; Mez. 51:8

[14] 2.Sam. 12:14

[15] Mez. 89:31-32; 1.Kor. 11:32