[Anonim]

Kutsal kitabı okumaya devam ediyor,
Kilise ile olan birlikteliğimi sürdürüyor,
Kutsal ruhun yüregimdeki ateşini hissediyordum.
Esenlikte ve kaygısızdım.
Mutluydum.

Ve bir ruya gördüm…
Ruyamda…
Bir ağaca tırmanıyordum.
Tırmandım, tırmandım.
Sanki bulutlara kadar tırmanmıştım.
Çok ulu bir ağaçtı.
Aşağıyı seyretme düşüncesiyle baktıgımda ise
Ne göreyim…
Bir yılan…
Ağaca sarılarak yukarı doğru gelmekteydi.
Paniklemiştim.
Aklıma anında Rab’bin yılanın başını topuguyla nasıl ezdiği,
Benim yaptıgım işleri yapacak, hatta daha büyüklerinide yapacaksınız sözü geldi.
Ağaç dalındaydım.
Ellerimle tutunuyordum.
Ellerimi bırakırsam düşecektim
Tek elimlede o yılanı boğma imkanım yokdu.
Yılan oldukça iri idi.
Ne yapacaktım.
Şaşırmış kalmıştım.
Rab’den yardım istedim, seslendim seslendim.
Yanıt alamamıştım.
Çaresizlik içindeeee, ağaca sarıldım, sıkıcaa,
Kendimi ağaçla bir bütün kabul ettim.
Ve
Yılan agaç gövdesine dolana dolana bana kadar geldi.
Benim de üzerimden dolandı ve yukarı dogru çekip gitti.
Beni farketmemişti.
Uyanmıştım ruyadan.Ter içerisindeydim.

Yılanın başını ezememiştim.
Kendimi yenik hissediyordum.
İnanlı kız kardeşime koştum.
Anlattım ruyamı, üzüntümü hissetti.
‘’Her ruya Rab’den değildir,
Bu ruyayı İsa Mesih adıyla etkisini kırmalısın, benimsememelisin’’ dedi.
Yorumunu, tebessümle karşılamış ama kırmamıştım.
Ama başka kardeşlerlede bu ruyamı paylaşamıyordum.
Beni imansız ve yenilmiş görmelerinden endişeleniyordum.
Yüreğimde acı ve çelişkiler yaşıyordum.
Bu durumu aşmam gerekmekteydi.

Pastörüme anlattım ruyamı.
Henüz agacın özelliklerinden bahsetmemiştim ki,
Bana ’’agaç ulu bir ağaçmıydı?’’ sorusunu sormuştu.
‘’Evet, bulutlara kadar yükseliyordu’’ dedim.
‘’O agaç Rab İsa Mesih’ti’’ dedi.
‘’Sen O’na sarılmaya devam et, O seninle bir olmak istiyor.’’ dedi.
Bu yorum beni benden almıştı.
Esenliğime kavuşmuştum yeniden.
Aklımdaki tüm olumsuz düşünceler bir anda yok olmuştu.
Rab beni çok seviyordu.
Ve pastörüm devam etti.
‘’İsa yılanın başını ezmiş ve dünyada onun egemenliği son bulmuştur.
O yenilmiştir. Fakat bu yenilgiyi hala kabul edememektedir.
Ateşli oklarını atmaya devam etmektedir.
Bizim yılanın başını ezmek gibi bir görevimiz yoktur.
Bu görev tamamlanmıştır.’’ dedi
Huzur bulmuş ve Rab’de olmanın esenliğine kavuşmuştum.
İnancıma olan güvenimi yeniden kazanmıştım.
Rab benimleydi.

Sizin yaşamlarınızda ne tür mucizeler olmakta?
Bizlerle paylaşınız.

( devam edecek)