[Anonim]

O zaman Pavlus’un eskatolojik ilahiyatını yapısal olarak incelerken üç ana tema üzerinde duralım; bu ilahiyatının 1.Kaynağı 2. Gelişimi 3. Konuları şeklinde ele alalım.

1.KAYNAK: Pavlus’un eskatolojik ilahiyatının kaynağında tabi Yahudilerin eskatolojisi vardı. Onların eskatolojisi ikiye ayrılıyordu… Günahta ve Zorlu Yıllar yani bu çağ ve Tanrı’nın bereketlerini alacakları düşmanlarının kahrolacağı gelecekteki yıllar yani gelecek çağ.. İşte bu iki nokta arasında da Mesih gelecek ve Mesih’in geldiği günde yargı olup bitecek ve düşmanlar yenilecek ve bereketler tam olarak alıncaktı…

Pavlus’un eskatolojik teolojisine baktığımızda ise evet, bu dönemin, bu çağın gerçekten günahta ve zorlu bir çağ olduğu görüşü hakimdi. Hatta bu çağa hakim olanın şeytan olduğunu söylüyordu;

Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in yüceliğiyle ilgili Müjde’nin ışığı imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı onların zihinlerini kör etmiştir (2.Korintliler 4:4).

Hani nerede bilge kişi? Din bilgini nerede? Nerede bu çağın hünerli tartışmacısı? Tanrı dünya bilgeliğinin saçma olduğunu göstermedi mi? (1.Korintliler 1:20).

Diğer tarafta geleceğe şöyle baktığını görüyoruz;

Böylelikle gerçek yaşama kavuşmak üzere gelecek için kendilerine sağlam temel olacak bir hazine biriktirmiş olurlar (1.Timoteos 6:19).

Bunu, Mesih İsa’da bize gösterdiği iyilikle, lütfunun sonsuz zenginliğini gelecek çağlarda sergilemek için yaptı(Efesliler 2:7).

Tanrı O’nu bütün yönetimlerin, hükümranlıkların, güç ve egemenliklerin, yalnız bu çağda değil, gelecek çağda da anılacak bütün adların çok üstüne çıkardı (Efesliler 1:21).

Görüldüğü gibi her iki çağı da kapsayan bir bakış açısı bulunmaktadır. İşte bu bakış açısından hareketle Pavlus’un ilahiyatının gelişimini görebiliriz.