[Armagan]

İnsanlara bir defa ölmek ve ondan sonra yargılanmak belirlenmiştir.

Hem Roma Katolik dininde hem de İslam dininde ölüler için dua etme geleneği vardır. Peki bu gelenek Kutsal Kitab’ın öğretişlerine uygun mudur? İlkin insanların neden ölüler için dua ettiklerine bir bakalım:

1. Ölüler için dua etmek onlara saygı gösterdiğimizin bir belirtisidir ve bu kutsal ve çok değerli bir uygulamadır..

Tanrı Sözü Kutsal Kitap’a göre ölüler için dua etmek ne kutsal bir şeydir, ne de değerli bir uygulamadır. Kutsal Kitap’ta inananların yaşayanlar için dua etmeleri gerektiği öğretilir, ama Kutsal Kitabın hiçbir yerinde gerçek hristiyanların ölüler için dua ettiklerine ilişkin tek bir örnek bulunmaz. Bu acıdan, ölüler için dua etmek bir insan uydurması ve geleneğinden başka bir şey değildir.

2- Ölüler için dua etmemiz onların günahlardan arınıp kurtulmasına yardımcı olabilir..

Bu da başka bir insan geleneğidir dememiz gerekiyor. Böyle bir öğretişi destekleyen tek bir Kutsal Kitap ayeti bile bulunmamaktadır. Kutsal Kitaba göre günahlı insan günahlarından henüz yaşarken dönmeli ve temizlenmelidir. Daha ölmezden önce insan ölünce nereye gideğine kendisi karar vermektedir. İsa’yı kişisel Rab ve Kurtarıcıları olarak kabul edenler bu iman adımları nedeniyle sonsuz kurtuluşa hissedar olup sonsuz yaşama sahip oluyorlar. İsa Mesih’i Rab ve Kurtarıcıları olarak reddedenler ve O’nu Kurtarıcı değil de sadece ‘peygamber’ olarak kabul etmiş olanlar İsanın sağladığı sonsuz kurtuluştan hiçbir zaman yararlanamayacaklardır. Çünkü İsa, beni insanların önünde inkar edeni ben de Babamın ve göklerdeki meleklerin önünde reddedeceğim’ demektedir.

3- Bizim ölüler için dua etmemiz, ölülerin öbür dünyadan bizim için yaptığı şefaat yakarışlarını daha da etkili yapabilir…

Böyle bir düşünce ve öğretişi destekleyen hiçbir Kutsal Kitap ayeti bulamazsınız. Kutsal Kitaptan desteklenmeyen her türlü öğretiş insan uydurması ve öğretişidir.

Peki, neden başkaları bizim için dua etsinler? Buna neden gerek vardır? insanlarla Tanrı arasında sadece tek bir Arabulucu (Rab İsa Mesih) varken, ve O Baba Tanrı’nın sağında biz inananları savunurken, O’nun bu savunması, şefaati yetersiz mi kalmaktadır ki, Tanrı ölümlü ve günahlı insanların arabuluculuğuna, şefaatine ihtiyaç duymaktadır? Baba Tanrı’yı ikna etmek için Rab İsa’nın yetersiz kaldığı yerlerde bizlerin duası mı daha etkili olacaktır? Böyle bir düşünce ve öğretişin ne kadar sakat ve anlamsız olduğu ortatadır.

İsa Mesih şöyle diyor: ‘Yerde ve gökte tüm yetki (salahiyet) bana verilmiştir!’ (Matta 28:18).


‘Bu kudret, Tanrı’nın, Mesih’i ölümden diriltirken ve göksel yerlerde kendi sağında oturturken O’nda sergilediği üstün güçle aynı etkinliktedir. ²¹Tanrı, Mesih’i tüm yönetim ve hükümranlıkların, tüm güç ve egemenliklerin, yalnız bu çağda değil, gelecek çağda da anılacak tüm adların çok üstüne çıkardı. ²²Her şeyi O’nun ayakları altına sererek O’na bağımlı kıldı. O’nu, bütün varlıkların üzerinde baş olmak üzere inanlılar topluluğuna verdi.’ (Efesliler 1:19-22).

‘Böylece İsa daha iyi bir antlaşmanın kefili olmuştur. ²³Önceki düzende çok sayıda kâhin görev aldı. Çünkü ölüm, görevlerini sürdürmelerini engelliyordu. ²⁴Ama İsa sonsuza dek yaşadığı için kâhinliği süreklidir. ²⁵Bu nedenle O’nun aracılığıyla Tanrı’ya yaklaşanları tamamen kurtaracak güçtedir. Çünkü onlara aracılık etmek için hep yaşamaktadır.’ (İbraniler 7:22-25).