Re: ‘iyi insan’ var mı ?

#37223
Anonim
Pasif

Kardeşim Datatip,

“‘İyi İnsan’ var mı?” dedim, “İyiliği, kötülüğü bilen insan var mı?” demedim. Ben sana katılıyorum. İnsanoğlu kesinlikle ‘iyiliği-kötülüğü’ bilen ve ‘Özgür İrade’leri ile kötülüğü seçen ‘manevî’ varlıklardır. Hem ‘özgür irade’yi ve hem de ‘iyi ve kötüyü bilme kapasitesini’ reddeden ‘Kalvinist Düşüncesi’nin tamamen karşısında olan bir düşünceye sahibim.

İyiyi ve kötüyü bilemiyorsak ve özgür irade diye birşey yoksa; o zaman ne günahkâr olabiliriz, ne de kutsal. Yani ‘manevi varlık’ olmaktan çıktık, bir köpekten, tavuktan farkımız yok demektir. Onlar da ne Kutsal olabilir, ne de günahkâr. Aslında, günahın bu kadar ‘Evil’, bu kadar ‘Kötü’ olmasının sebebi de tam budur.

Adam günde 3-4 paket sigara içer, maaşının tamamını buna verir de, evine, aç karısına ve çocuklarına, sıhhatlı beslenebilmeleri için gıda almaz. Bencilliğe o kadar çok köledir ki, kendisini bir tek sigaranın vereceği zevkten mahrum edip, ailesinin ihtiyaçlarını karşılamak istemez. “Ne yapayım? Mecburum. Bunsuz yaşayamam” deyip kendi kendini avutur. “Yahu karın aç, çocukların beslenemedikleri için hasta, bakkal, kasap artık veresiye vermiyor, yakında evden de kovulacaksın” desen de, o kendi zevklerini önde tutuyor ve hiçbir türlü, hiç kimsesi için feragat etmek istemiyor.

Ama, kapat bu adamı bir yere birkaç gangster suratlı adamla ve ona de ki “Sigara içmekte serbestsin. Ama şunu bil ki, her sigara içtiğinde, bir parmağını geriye katlayıp kıracağız. Her sigaraya, bir parmak” bakalım sigara içer mi? Bir anda yepyeni ve güçlü bir iradeyle, sigara içme arzusunu yenmiş olur. Ayni şekilde ona, “Her sigara içmediğin gün için, günün sonunda sana 1000 TL verilecektir” desen, adam bir anda, ömür boyu sigaradan kesilir. Ailesi, çocukları için yapamadığını, bir anda kendisi için yapabilir. Bu iğrençlik, bencillik, sevgisizlik değil de nedir? Alkolikler de böyledir, kumarbazlar da, gece kulüpçüler de ve aslında bütün günahkârlar, tüm insanoğlu böyledir.

Bu insanlar, bu iğrenç hallerini bilmeden, ‘ufak-tefek’ ve ‘çok da önemi olmayan’, ‘insanlık hali’ diye saydıkları bazı günahlarından, dinlerine göre birkaç dua, namaz veya takla ile affedilip, kurtulacaklarını ve cennete gideceklerini sanıyorlar. Halbuki bu imkânsızdır. Bu yürekle, bu ruhla cennete gitsek ne yazar? Cenneti de cehenneme çevirmez miyiz 3 günde. Dünyamızı çevirmedik mi? Çare, asla sadece ‘Affedilmede’ değildir. Yeni bir yürek, yeni bir ruh lazım. Yeniden doğmak lazım. İsa’ya iman eden herkes, Yeniden Doğar ve içten dışa doğru değiştiğini, zamanla paylaştığı Ruhun sahibi olan İsa Mesih gibi olmaya başladığını görmeye başlar. Tek kurtuluş budur. Terazilere, sevaplara boş ver. Yeni bir yüreğe, yeni bir ruha ihtiyaç var. Bunu verebilen bir tek, dirilmiş olan İsa Mesih’tir. O’nun ruhunu paylaşarak, ona aşılanarak ancak ve o ebediyen yaşayacak diye, biz de yaşayabiliriz.