[Anonim]

Antlaşmadır evlilik… sevmenin, değer vermenin, birbirini kabul etmenin, cinselliğin, üremenin, bağışlamanın, paylaşmanın, desteklemenin antlaşmasıdır evlilik..

Yukarıda yazdığınız niyetlerle başladığım evliliğimi birkaç hafta önce bitirdim. İki yıl süren ayrı yaşama sürecinden sonra en son mahkemede de bitti. Bense hala karmakarışık duygular içindeyim. Rab böyle mi isterdi, oğlum nasıl alışacak sorularıyla boğuldum günlerce. Rabbin desteğiyle toparlanacağım buna inanıyorum. Okuyan kardeşlere yol göstermesi amacıyla bazı şeyleri anlatmak istiyorum sizlere.

Eşimle tanıştığımda o müslümandı bense 1 yıl önce hristiyan olmuştum. Çok ilgilenirdi benim inancımla. Sorular sorardı, yılmadan saatlerce anlatırdım neden İsa Mesih diye. Gel zaman git zaman artık o da Hristiyan olmak istediğini söyledi. Dünyalar benim olmuştu sanki. Her hafta benimle kiliseye geliyordu, ilahiler söylüyorduk beraber. Zamanla arkadaşlığımız duygusal boyut kazandı ve evlendik… Ama birşeyler ters gitmeye başlamıştı. İkimiz de işsizdik, üstelik ben hamileydim ( hatta oğlumun doğumu tam bir mucizeydi, konunun dağılmaması için başka bir zaman anlatıcam isterseniz. ) Onun istikrarsız iş hayatı içinde ailesinin evinde çocuğumu büyütmeye çalışıyordum. Kiliseden de çoktan kopmuştuk ve aslında iman etmediğini beni etkilemek için öyle söylediğini itiraf etmişti. Yıkılmıştım… Kucağımda çocuğum ne yapacağımı bilmez halde günlerimi dolduruyordum. İş aramaya diye evden çıkıyor akşama kadar gelmiyordu. Bir dizi tesadüfler sonucu internette tanıştığı kadınları dolandırıp paralarını aldığını öğrendim. Her geçen gün yeni birşeyler çıkıyordu. Telefonda başka başka kadınlar yakalıyordum sürekli. Bütün bunlara rağmen sabırla bişeylerin düzelmesini bekledim.

Beklemekle olmayacağına karar verdiğim zaman ailemin yaşadığı şehre taşınmaya karar verdim. En azından kendim çalışıp oğlumu büyütebilirdim ve eşim çevresinden koparsa belki herşey düzelir diye umuyordum. Bu sefer de büyükşehirden küçük bir kasabada yaşamaya adapte olamadı. İş bulup çalışmıyor, yetmiyor gibi hayatı bana zehir ediyordu. Kıskançlık krizlerine giriyordu. Kısa zamanda işimde ilerledim ve müdür oldum. Bunu da hazmedemiyordu. Sürekli onu aldattığımı söyleyip kavga çıkarıyor daha sonra da ayaklarıma kapanıp özür diliyordu. Her seferinde affediyordum , ben affettikçe o tekrarlıyordu. Ama artık oğlum da zarar görüyordu kavgalarımızdan.

Yaklaşık 2 yıl önce yine bir kavga sonrası onu evden kovdum ve birkaç hafta önce de resmen bitti. Evliliğim bittikten sonra ne oldu? Herşeyden önce ben artık yine dua etmeye ve Kutsal Kitap’ı okumaya başladım. Sigarayı bıraktım. Oğluma ve çevreme karşı daha anlayışlı oldum. Daha çok gülüyorum artık. Sadece oğlum için üzülüyorum. Babasında ayrı büyüyor ve bu durum beni gerçekten çok üzüyor. Ama Rabbin desteği ile bugünleri de atlatacağımıza inanıyorum. Rab tüm kardeşlerimin evliliklerini kutsasın, doğru insanlarla karşılaştırsın ve tökezlememek içi hepimize güç versin.