[Anonim]

Sevgili Suna kardeşim.

Evvelce bende çektigim acılardan ve Rab’den yanıt alamamaktan kederlenir ve imanda eksik oldugumu düşünürdüm.
Özellikle de İbr.12:6 ayeti okuduktan sonra, yüregimdeki yangın yok oldu.
Anlamıştım ki O beni çok sevmekte.
Anlamıştım ki benim kendisine daha çok yaklaşabilmem için, O’nunla daha derin bir ilişkiye girebilmem için, denenmelerden geçmekteyim.
Ne mutlu Rab’bin denenmelerinden ve sınanmalarından geçenlere.

Elbette ki O bizim sesimizi işitmekte.
Bizlerse aceleci ve sabırsızlıkla hemen olsun isteriz.
Bize göre bu o an olması gerekmektedir.
Acaba Rab de o zaman dogru zaman mıdır.
Rab dogru zamanında tüm dileklerimizi yerine getirecektir.
O’ndan sabır dilemeliyiz.

İbr.12: 5 Size oğullar diye seslenen şu öğüdü de unuttunuz:
“Oğlum, Rab’bin terbiye edişini hafife alma,
Rab seni azarlayınca cesaretini yitirme.

İbr.12: 6 Çünkü Rab sevdiğini terbiye eder,
Oğulluğa kabul ettiği herkesi cezalandırır.”

İbr.12: 7 Terbiye edilmek uğruna acılara katlanmalısınız. Tanrı size oğullarına davranır gibi davranıyor. Hangi oğul babası tarafından terbiye edilmez?

RAB’BİN SEVGİSİNDE KALINIZ