Re: Hristiyanlığın flörte bakışı nedir?

#30699
Anonim
Pasif

Lütfen kardeşlerim, Rabde sizlere yalvarıyorum, kötü olanın oyunlarına gelmeyelim, onun düşünce tarzında düşünmekten durum ne olursa olsun kaçınalım…

Bu yazılanları okuduğumdan (dünden) beri içimde bir huzursuzluk bir rahatsızlık var.
Nedenini sizlerle paylaşmam gerektiğinde karar kıldım sonunda.

Bir kardeşimiz (imanda daha çok yeni olduğunu söylese de bir kardeşimiz) sevgilisi olan başka bir kardeşimiz için dua istiyor. Konu sağlıkla ilgili ciddi bir konu.
Sevgilisi = sevdiği kişinin (ve belki de gelecekteki eşinin) dünasal hayatı söz konusu.

Gelin görün ki konu bu iken yukarıda yazılanlar “sevgili” kelimesinin uygunsuzluğu üzerine tartışmalar, fetvalar vs vs

Yapmayın arkadaş, eylemeyin kardeşler ! Sevgili kelimesi sevmek fiilinden geliyor: bulunduğumuz toplumdaki herkese göre bile kötü bir kelime olsa bizler bu şekilde ne derece yargılayabiliriz bu kavramı?

Geçtiğimiz sevgililer gününde gül satışlarını yasaklayan ve insanların birbirlerine olan sevgilerini “masumca” bir gül vererek dahi göstermelerini engelleyen Arabistanı düşünün.
Orada olmuş olsaydık; “sevgi”, “sevgili”, “sevgililer günü”, “bir jest veya içten bir selam ya da tek bir gül ile sevgisini göstermek” gibi olayları da yargılamaya başlıyacaktık, protesto(!?) edecektik.

Bazı bozuk mantıklar var ki her kelime her kavramın ardında cinsellik arayışında. İşte belki bu mantıklar “sevgili” kelimesinin deformasyona uğraması için uğraşıyorlar ise ayıtsız mı kalınmalı? Tabii ki hayır. Ama onlarla aynı yolda ilerlenmeli de demek değil kayıtsız kalmak. Konu sevgi olunca “sevgili” kelimesinin cinsel günah ile ilgisiz olduğunu söylemlerimizle yaşantılarımızla göstermek de bir tutumdur kayıtsızlıktan ırak.

Son olarak internette küçük bir google araması ile karşılabilecek yüzlerce bu tarzda yazıdan rasgele bir tanesini alıntı yapacağım: Kelimeleri çarpıtıp illa ki cinselliğe dayandıran bozuk mantıklara daha çarpıcı bir örnek verebilmek amacı ile:

Quote:
Bugünkü Hıristiyanlar, ‘Allah’ın oğlu’ (*) deyimini -eski yanlış inanışa göre değil de- mecazi manada anlama mer*hale*si**ne gelmişlerse, batıl teslis inancında bir nebze düzeltme yapmış sayılabilirler. Keşke teslisin diğer esas*la*rından da bu şekilde vazgeçebilselerdi!..

(*): �Tanrı için kullanılan �Baba’ tabiri çok alçaltıcıdır. Zira Baba’ terimi cinsel ilişkileri hatırlatır; ölümü ve kendinden sonra bir varisi düşündürür.

Sorarım şimdi : Baba kelimesinden vazgeçilip başka bir kelime mi bulsak? Tanrımıza Baba diye seslenmek yerine daha uygun kelimeler arayışına mı girsek?
(Öyle ki toplumdaki insanlar baba kelimesini alçaltıcı ve cinselliğe görderme yapan bir kavram olarak düşünüyor)
Yoksa -Tanrının çocukları olarak- söylemlerimizle, yaşantılarımızla Rab Baba kelimesinin ardında bulunan güzelliği, Onunla olan ilişkimizdeki içtenliği canlığı gösterme çabasına mı girsek?

Rabbin sevgisi ve esenliği artan ölçüde sizlerle olsun…. tanri sevgidir