Çok ilginç bir konuya değinmişsin Sayın Saba. Paylaşımınız iin teşekkür ederiz.

Rab, eskiden yaşamış hizmetçisi Eyub’a şöyle dedi: “İşte bak, seninle beraber yarattığım behemot; sığır gibi ot yer.” (Eyub 40:15) Ayrıca, Tanrı şöyle sordu: “Levyatanı olta ile çekebilir misin? Ve ilmekle onun dilini sıkabilir misin?” (Eyub 41:1) Tanrı’nın Eyub’un dikkatini çektiği bu yaratıklar hangileriydi?

Behemot

“Behemot” ismi farklı görüşlere göre (1) Mısır’da “manda” için kullanılan bir sözcüğün türevi, (2)*ihtimal Asur kökenli olup “canavar” anlamına gelen bir sözcük ve (3)*“büyük hayvan” veya “iri hayvan” anlamını taşıdığı anlaşılan İbranice behema′ (vahşi hayvan; evcil hayvan) sözcüğünün vurgulu çoğulu olarak kabul edilmiştir.

Yunanca Septuagint’te İbranice behemot′ sözcüğü, teri′a (vahşi hayvanlar) sözcüğüyle tercüme edildi. Buna rağmen, genelde suaygırı (Hippopotamus amphibius) olduğu kabul edilen tek bir hayvan söz konusu olduğundan Behemot’un tarifinin birkaç değil, yalnızca bir tek yaratıkla ilgili olduğu anlaşılıyor. Hatta, birçok K. Kitap çevirisi Tanrı’nın söz ettiği yaratığı tanımlamak amacıyla ana metinde veya dipnotlarda “suaygırı” sözcüğünü kullanıyor.

Suaygırı nehirlerde, göllerde ve bataklıklarda dolaşan kocaman, kalın derili, hemen hemen tüysüz bir memelidir. Kısa bacakları, kocaman çenesi ve söylendiğine göre bir tona varan ağırlıktaki başı dikkat çeken özellikleridir. Çenesi ve dişlerindeki güç, bir ısırışla bir timsahın zırhını delebilecek şiddettedir. Tam yetişkin olanların uzunluğu 4-5 metreye, ağırlığı ise 3.600 kiloya ulaşabilir. Suda ve karada yaşayan bir yaratık olan suaygırı şaşkınlık veren ölçülerine rağmen hem suda hem de karada nispeten hızlı hareket edebilir. Yumuşak su bitkileri, otlar, kamışlar ve çalılarla beslenerek 150-190 litrelik midesine her gün 90 kilodan fazla yeşillik indirir.

Suaygırının derisi, özellikle karın derisi son derece sağlam olduğundan, hayvan koca vücudunu nehir yataklarında bulunan taş ve ağaç dallarının üzerinden sürüklerken aldığı darbe ve sıyrıklara karşı dayanıklıdır. Burun delikleri burnunun uç noktasında stratejik bir konumda, gözler de başın ön kısmının üst tarafında bulunduğu için, suaygırı neredeyse tamamen suya dalmışken bile hem nefes alabilir hem de görebilir. Daldığında kulakları ve vanaya benzer burun delikleri kapanır. Uyurken bile, kandaki karbondioksit belirli bir düzeye ulaştığında, hayvan otomatik olarak temiz hava almak için suyun yüzüne çıkar ve sonra yeniden dalar.

Suaygırları bir zamanlar Afrika’nın büyük göl ve nehirlerinin çoğunda bulunuyordu, fakat avlanmaları sonucunda birçok bölgede yok oldu ve şimdi Hartum (Sudan) şelalesinin kuzeyinde bulunmadığı söyleniyor. Eski çağlarda Erden’e bile gelmiş olabilir. Hatta, bildirildiğine göre Filistin’in çeşitli kısımlarında bu yaratığın dişleri ve kemikleri bulunmuştur.

O zaman sağ kolunun seni kurtarabileceğini Ben de kabul ederim.
— “Seninle birlikte yarattığım BEHEMOT‘a bak, Sığır gibi ot yiyor.
— Bak, ne güç var belinde, Karnının kasları ne güçlü!
— Kuyruğunu sedir ağacı gibi sallıyor, Sımsıkıdır uyluk lifleri.

Eyüp 40. bölüm

Eyiüp’te. Behemot adlı bu koca memelinin canlı bir tarifi sunuluyor. Otobur olduğundan söz ediliyor. (Ayet 15) Muazzam güç ve enerjisinin kaynağı olarak beline ve karın adalelerine, yani sırt ve karın kaslarına dikkat çekiliyor. (Ayet 16) Behemot’un kuyruğu bir erz ağacı gibidir. Suaygırının kuyruğu nispeten kısa, yaklaşık 45-50 santimetre olduğu için, bu herhalde hayvanın kalın kuyruğunu sertleştirip yukarı dikebildiği veya onu bir ağaç gibi sallayabildiği anlamında anlaşılmalı.

“Butlarının sinirleri örülmüştür,” yani, butlarının dokuları ve kirişleri kalın kablolar gibi birbirine sarılıp örülmüştür. (Ayet 17) Bacak kemikleri “tunçtan borular” kadar güçlü oldukları için vücudun büyük ağırlığını taşıyabilir. Kemikler ve kaburgaları işlenmiş demir çubuklar gibidir. (Ayet 18) Behemot’un muazzam gıda tüketimine de değiniliyor (ayet 20) ve dikenli nilüfer ağaçlarının altında veya bataklık bir yerde kavak ağaçlarının altında dinlenmesinden söz ediliyor. (Ayet 21,*22) Nehir taştığı zaman bile bu yaratık paniğe kapılmaz, çünkü bu durumda dahi başını su seviyesinin üzerinde tutup selin akış yönüne karşı yüzebilir. (Ayet 23) Rab Eyub’a şöyle sordu: ‘Behemot bu kadar güçlü ve ağır donatıldığına göre, bir insan gözlerinin önünde karşısına çıkıp burnuna bir çengel takacak cesareti bulabilir mi?’—Ayet*24.

Levyatan

İbranice “Levyatan” sözcüğü Kutsal Kitapta altı kez geçer. “Çelenk” anlamına gelen bir kökten türediği sanılmaktadır; böylece bu ad “kıvrılan” veya “büklüm büklüm toplanan” bir şeyi tanımlıyor.
Eyub 3:8’in dışında, kendisine değinildiğinde sudan söz edildiğine göre, Levyatan’ın belirli tek bir tür olmasa da büyük boyutlara ve güce sahip olan bir çeşit su yaratığı olduğu anlaşılıyor. Mezmur 104:25,*26’nın tarifine göre gemilerin seyahat ettikleri yerlerde oynaşıyor, bu nedenle birçokları tanımın burada bir balina türüne uygulandığını ileri sürer. Balinalara Akdeniz’de ender rastlanırsa da hiç bilinmiyor değillerdir. Beyrut’taki (Lübnan) bir müzede iki balina iskeletinin bazı kısımları bulunuyor. An American Translation burada Levyatan yerine “timsah” diyor. Ayrıca, “deniz” (yam) sözcüğü başlı başına belirleyici değildir; çünkü bu sözcük İbranice’de Galile Denizi ve hatta Nil veya Fırat nehri gibi karadaki büyük su kitlelerini de kastedebilir.—Sayılar 34:11; Yeşu 12:3; İşaya 19:5; Yeremya 51:36.

‘Levyatanın’ Eyub 41:1-34’teki tarifi tam timsaha uyuyor; ayrıca Eyub 41:31’deki “deniz” Nil gibi bir nehre veya başka bir tatlı su kitlesine değinebilir. Bununla birlikte, Nil timsahları (Crocodylus niloticus) gibi bazı timsahların kıyı şeridi boyunca görülmeleri ve bazen karadan uzaklaşıp denizde belli bir mesafeye kadar açılmaları dikkate değerdir.

Hem Behemot hem de Levyatan çelimsiz insanlar karşısında Tanrı’nın büyüklüğünü yüceltir. Kuşkusuz, eskiden yaşamış Eyub’un vardığı sonuca katılmak hikmetlilik olur: “SenTanrı her şeyi yapabilirsin, bilirim, ve hiç bir muradın alıkonmaz.”—Eyub 42:2.