Re: Sinirime Dokunuyorsun

#30573
Anonim
Pasif

Tanrı ile ilişki bozuldu. Tanrı insanı cennetten kovdu ve cennetin kapısına nöbetçi olarak iki melek koydu. tanrı ile ayrılığımız ta o zamandan başlar. O zamandan beri biz Tanrıyı rahatsız ederiz o da bizi rahatsız eder.Bunu göstermek için sadece insanlara tanrı hakkında konuş.Hemen tepki gösterirler ” ya, kes şunu. Tanrı’nın var olup olmadığı bile belli değil ki ” derler. Tanrı ile aramızda çok büyük bir körfez bulunmaktadır.

Diğer yandan insanların ilişkileri bozuldu.Adem’le Havva’nın çocukları birbirlerini çekemiyorlardı.İki erkek kardeş vardı. Bildiğimiz gibi ilişkileri hep gergindi. Bu iki kardeşKabil ile Habil birbirlerinden çok farklıydılar. Bir gün çiftçi olan Kabil tarlasını çapalarken kardeşi Habil’i gördü ” umarım buraya gelmez, onu görmeye dayanamıyorum ” diye düşündü. Ama Habil onun yanına geldi ve birkaç söz söyledi. Bunun üzerine Kabil çapası ile Habil’in nefret ettiği yüzüne vurmaya başladı ve Habil ölü olarak yere düşünceye kadar vurmaya devam etti.

Bizler uygar insanlarız; birbirimizi çapayla öldürmeyiz.Ancak gazeteleri okursanız bu gibi şeylerin halen olduğunu görürsünüz.Nazi savaş suçlularının davalarını düşündüğümde kendime şunu söylemeden edemem ” bunlar Kabi ile aynı aklı taşıyorlardı;kendi cinslerine karşı nefret doluydular”. Bu nefretle yüz binlerce erkek, kadın ve çocuğu öldürdüler.

Biz insanları hiç kimse görmezse hiçbir şey olmamış gibi düşünürüz.Kaç tanemiz böyle hiç kimse görmedi diye günah işlemişizdir ?

Kabil üzülmüştü. Bir ses duydu ” Kabil ” kim olabilirdi ki ? >Ses tekrar etti ” Kabil “. İçine buz gibi bir korku doldu.Kendisine seslenenin Tanrı olduğunu anladı.Tanrı, hep oradaydı.Tanrı, her şeye şahit oldu ama tek bir kelime etmedi. ” Kabil ” diye tekrar ses geldi.Kardeşin Habil nerede ? Kabil savunma yapmak için cevap verdi. ” Ben kardeşimin dadısı değilim, hiç kimse ona göz kulak olmamı söylemedi. tanrı cevap verdi. Kabil kardeşin Habil’in kanı topraktan aban sesleniyor.”

Bu öykü Düşüş döneminde ortaya çıkan büyük çatlağın mükemmel bir örneğidir. Bazı şeyler bozuk olduğu için insan ilişkileri artık aynı değildir.Tanrı Kabil’in canını sıkm ıştır sizlerin de bazılarının canını sıkmaktadır. Sorun şudur, bizler arkadaşlarımızdan vazgeçemeyiz, tabi ki Tanrı’dan da vazgeçemeyiz. Bu yaşadığımız dünyadır. ( W. BUSCH )

Söz, Mesih’ti; O, Hak’tı.
Lütuf, İsa Mesih’i sevenlere ölümsüz sevgiyle !
Dünyayı kazansan neye yarar ? isasiyahbeyaz