‘Ne karısı vardı, ne sevgilisi, ne cariyesi ve ne de başını koyacak bir yeri. Üzerindeki son birkaç çul parçası üzerine bile kura çekilip, onu öldürenler tarafından paylaşıldı. Hep fedakârlık, hep sevgi, hep harcanma. Ve bütün bunları, O’nu aşağılayan, hor gören, O’nunla alay eden insanlar için, onları kurtarmak için yaptı…’

Daha ne densin ki… Yeni Ahit’i okuyup da bu gerçeği göremeyenin ruhu feci bir şekilde hastadır…

Eline, gönlüne bereket Kemal abi…